پارسانوشت

بلاگ یا رسانه "پارسا صائبی" در مورد سیاست، اجتماع، فرهنگ، علم و تکنیک و گهگاه موضوعات مورد علاقه دیگر

توضیحات نو دوستان لطفاً بنده را از منتشر كردن كامنت با نامهای ناشناخته (بی‌نام یا ناشناس و ...) یا بدون ارجاع به یك ایمیل واقعی معذور بدارید. واقعاً كامنتهای این چنینی را صرفنظر از اینكه چه نوشته باشند و محبت و لطفشان شامل حال بنده هم شده باشد، منتشر نخواهم كرد و اساساً نخوانده پاك خواهم كرد. گفتم كه گاه دوستان دور و نزدیك اهل رودربایستی نباشند، صادقانه بیایند حرفشان را هرچه كه هست بزنند و هر انتقاد و اعتراضی هم دارند شخصاً لطف كنند مطرح كنند و با هم گفتگو كنیم. خوب اشتباه و ایراد هم حتماً دارم و خواهم پذیرفت، ممنونتان هم خواهم شد. دیگرانی هم كه ممكن است حقوق بگیر جایی باشند وقت خودشان را پای كامنت‌گیر وبلاگ بنده حقیر تلف نكنند كه كامنت آنها را همانطور كه در بالا عرض شد، نخوانده پاك خواهم كرد و تحت هیچ شرایطی كامنت از فرد بی‌نام و ناشناس و بدون ارائه ایمیل واقعی منتشر نخواهم كرد. در غیر این صورت اگر هر نوع انتقاد و نقد تندی هم به نوشته بنده یا اساساً خود بنده و عقایدم و نه شخص سوم داشته باشید، تنها كافی است نام خودتان یا یك ایمیل واقعی از خود را مشخص كنید و بلادرنگ نظرتان را منتشر خواهم كرد.   بلاگ​چرخان بلاگ چرخان حاوی وبلاگهایی است که میخوانم یا به پارسانوشت لینک داده​اند (یا هردو):     آرشيو   04/01/2004 - 05/01/2004 05/01/2004 - 06/01/2004 06/01/2004 - 07/01/2004 07/01/2004 - 08/01/2004 08/01/2004 - 09/01/2004 10/01/2004 - 11/01/2004 11/01/2004 - 12/01/2004 12/01/2004 - 01/01/2005 01/01/2005 - 02/01/2005 02/01/2005 - 03/01/2005 03/01/2005 - 04/01/2005 04/01/2005 - 05/01/2005 05/01/2005 - 06/01/2005 06/01/2005 - 07/01/2005 07/01/2005 - 08/01/2005 08/01/2005 - 09/01/2005 09/01/2005 - 10/01/2005 10/01/2005 - 11/01/2005 11/01/2005 - 12/01/2005 12/01/2005 - 01/01/2006 01/01/2006 - 02/01/2006 02/01/2006 - 03/01/2006 03/01/2006 - 04/01/2006 04/01/2006 - 05/01/2006 05/01/2006 - 06/01/2006 06/01/2006 - 07/01/2006 07/01/2006 - 08/01/2006 08/01/2006 - 09/01/2006 09/01/2006 - 10/01/2006 10/01/2006 - 11/01/2006 11/01/2006 - 12/01/2006 12/01/2006 - 01/01/2007 01/01/2007 - 02/01/2007 02/01/2007 - 03/01/2007 03/01/2007 - 04/01/2007 04/01/2007 - 05/01/2007 05/01/2007 - 06/01/2007 06/01/2007 - 07/01/2007 07/01/2007 - 08/01/2007 08/01/2007 - 09/01/2007 08/01/2008 - 09/01/2008 09/01/2008 - 10/01/2008 10/01/2008 - 11/01/2008 11/01/2008 - 12/01/2008 12/01/2008 - 01/01/2009 01/01/2009 - 02/01/2009 02/01/2009 - 03/01/2009 03/01/2009 - 04/01/2009 04/01/2009 - 05/01/2009 05/01/2009 - 06/01/2009 06/01/2009 - 07/01/2009 07/01/2009 - 08/01/2009 08/01/2009 - 09/01/2009 09/01/2009 - 10/01/2009 10/01/2009 - 11/01/2009 11/01/2009 - 12/01/2009 12/01/2009 - 01/01/2010 01/01/2010 - 02/01/2010 02/01/2010 - 03/01/2010 03/01/2010 - 04/01/2010 04/01/2010 - 05/01/2010 05/01/2010 - 06/01/2010 06/01/2010 - 07/01/2010 07/01/2010 - 08/01/2010 08/01/2010 - 09/01/2010 09/01/2010 - 10/01/2010 10/01/2010 - 11/01/2010 11/01/2010 - 12/01/2010 12/01/2010 - 01/01/2011 02/01/2011 - 03/01/2011 03/01/2011 - 04/01/2011 04/01/2011 - 05/01/2011 05/01/2011 - 06/01/2011 06/01/2011 - 07/01/2011 07/01/2011 - 08/01/2011 09/01/2011 - 10/01/2011 10/01/2011 - 11/01/2011 11/01/2011 - 12/01/2011 12/01/2011 - 01/01/2012 01/01/2012 - 02/01/2012 02/01/2012 - 03/01/2012 03/01/2012 - 04/01/2012 04/01/2012 - 05/01/2012 05/01/2012 - 06/01/2012 07/01/2012 - 08/01/2012 08/01/2012 - 09/01/2012 09/01/2012 - 10/01/2012 11/01/2012 - 12/01/2012 12/01/2012 - 01/01/2013 01/01/2013 - 02/01/2013 02/01/2013 - 03/01/2013 03/01/2013 - 04/01/2013 05/01/2013 - 06/01/2013 06/01/2013 - 07/01/2013 09/01/2013 - 10/01/2013   آرشیو فانوس قدیم آرشیو فانوس نو ParsaSaebi[at]Yahoo.co.uk © استفاده از مطالب اين وبلاگ با دادن لینک و ارجاع به نوشته، بلامانع است

Friday, April 22, 2011 اول اردیبهشت، روز سعدی اول اردیبهشت روزی بود كه پارسانوشت را شروع كردم بعد از حدود یكسال نوشتن در فانوس كه اكنون نه سالگی آن رسیده است. دلیلش هم علاقه‌ام به این بزرگ بود كه هنوز هم برقرار است و البته هربار كلیات او را به نحوی انتقادی تر میخوانم با اینهمه از بزرگی این استاد سخن و حكیم دنیادیده و حازم چیزی در دید بنده حقیر كم نشده است، او را باید در ظرف زمانه خود دید. چند بیتی از گلستان تقدیم به دوستان: "قارون هلاك شد كه چهل خانه گنج داشت / نوشیروان نمرد كه نام نكو گذاشت" "دوست مشمار آنكه در نعمت زند /لاف یاری و برادرخواندگی دوست آن دانم كه گیرد دست دوست/ در پریشان‌حالی و درماندگی" "زمین شوره سنبل برنیارد / در او تخم و عمل ضایع مگردان نكویی با بدان كردن چنانست / كه بدكردن بجای نیك‌مردان" "نماند ستمكار بدروزگار / بماند بر او لعنت پایدار" "چه سالهای فراوان و عمرهای دراز / كه خلق بر سر ما بر زمین خواهد رفت چنانكه دست بدست آمدست ملك بما / بدستهای دگر همچنین بخواهد رفت" Labels: بهاریه, پیام, تبريک, وبلاگ 2 Comments | | Permalink _______________________________________________   Sunday, April 17, 2011 حكایت تكراری دویچه‌وله (۲) معصومه ناصری عزیز در دفاع از رایی كه داده و در دفاع از وبلاگ "از قند غزل‌آلا"، لطف كرده چیزی نوشته است. میگوید "دموكراسی دردسر دارد"، لب حرف این نوشتار هم همین بود كه دموكراسی فقط درست كردن چند گزینه و رای دادن به آنها نیست. چندین و چند سال بحث وبلاگنویسها درباره این موضوع درگرفته و به نتایجی هم رسیده است، این بحث ها باید دیده شوند (كسانی كه در این روند دموكراتیك صاحبان حق هستند و هرچه قدیمی تر باشند، به حكم تجربه نظراتشان معمولاً شنیدنی‌تر است، این به معنی این نیست كه شایستگان و نخبگان جدیدتر و نظراتشان در این وادی نادیده گرفته شوند) از جمله اینكه امروز تعدادی از دوستان كم‌كم در مورد لزوم مساله مهمی به نام طبقه‌بندی وبلاگها و انتخاب برگزیدگان در هرطبقه یا لزوم تشكیل سندیكا حرف میزنند از جمله آرمان امیری عزیز. خوب این یك گام به جلو است به شرطی كه بحثش پیگیری شود. حرف در این زمینه زیاد است. واقعیت اینجاست كه بلاگ‌سپهر بسیار گسترده است و حتی یك هیات داوران سه یا پنج نفره در زمان محدود هم نمیتواند ابعاد و حدود و ثغور آنرا مشخص كند چه برسد به اینكه از میان این كهكشان ده وبلاگ برگزیند. اجازه بدهیم خود وبلاگ‌نویسان روش انتخاب را مدون كنند و خودشان در یك مكانیسم دموكراتیك و جامع و چند مرحله ای انتخاب كنند كه برگزیدگان بین خود را چگونه باید انتخاب كرد، نهایتاً خروجی این انتخاب هم تنها یك گزینش ساده باشد و به اطلاق عنوان برترینها نیانجامد. اگر این كار عظیم شدنی نیست و مسائل و مشكلات سندیكا یا هرنوع جمع شدنی و تجربیات منفی كار جمعی همچنان برسرراه موانع عمده‌ای ایجاد كرده است، به عنوان یك حداقل هركس كه خود را دلسوز و غیرتمند وبلاگها میداند، هرازچندگاه چند وبلاگ خوب را به دیگران معرفی كند، نمیشود؟‌ معصومه میگوید: "واضح و مبرهن است که روند انتخاب وبلاگ برتر با این شیوه‌ دویچه وله یک نوع دموکراسی ناقص است". خوب زنده باد! معصومه عزیز غیرتمندی كند و به جای اینكه بگوید "رای من كجاست؟" (كه خوب البته رای او و همفكران جای دوری نرفته و اتفاقاً خوش جایی نشسته است)، لطف كند و بیاید مشكلات دموكراسی ناقص دویچه‌وله‌ای را بریزد روی دایره، دوستان دیگر وبلاگ‌نویس و بلاگ‌دار هم بیایند همفكری كنند. غیرتمندی در دموكراسی و دفاع از حق و حقوق خود تنها شامل شعار "رای من كجاست" نیست، هزار سوال دیگر هم باید پرسید و همدلانه و همفكرانه راه حل پیشنهاد داد. میدانم كه معصومه ناصری عزیز سردبیر سایت مردمك كه دقت نظر و وسواس كاری او قابل تقدیر است در این موارد بیكار نبوده و فكر كرده است و طرحهایی هم داشته است، چرا خود به فكر برگزاری یك جشنواره مشابه نیست؟ اما نكته فرعی اختلاف سلیقه‌ای است كه در این میان وجود دارد، شخصاً از یك وبلاگ فحاش خوشم نمی‌آید، حتی اگر به زعم دوستان خوب روزمره‌نویسی كند به قول دوستانی مانند همایون خیری (كه خودش یكی از خواندنی ترین وبلاگها را دارد) نگاهش هم موشكافانه است. از دید بنده نگاهش قابل تامل است اما نظر بنده این است كه این لحن و این سبك عصبی‌نویسی به حد كافی در جامعه ما گسترده شده است و نباید بیش از این تبلیغش كرد، میشود تبلیغ بیشتر همین وضعیتی كه در كل جامعه از جمله جامعه رسانه‌ای، سیاسی، حتی روشنفكری داریم، كه همه دارند به هم فحش میدهند. حرف بنده این است كه از این وبلاگها هم اگر میخواهیم تقدیر كنیم یا معرفی‌شان نماییم یك كانال ویژه به این كار اختصاص دهیم، معصومه ناصری عزیز كه چنین غیرتمندانه چمدان برزمین نگذاشته لطف میكند و وقت میگذارد و سوال میپرسد. لطف كند از همین دوستانی مانند قند غزل‌آلا كه قلمشان را می ستاید در سایت مردمك استفاده كند، چرا بهترین وبلاگ فارسی را در حتی در وبلاگهای خودشان معرفی نكرده بودند دوستان؟ آرش عزیز كه داور مسابقه است تازه امروز شروع كرده به معرفی چند وبلاگ. خوب قند غزل آلا قبلاً كجا بود؟ و حالا كه دوستان با چنان قرص و محكمی میگویند این بهترین وبلاگ فارسی است خوب لطف كنند لوگوی این وبلاگ را مانند لوگوی میرحسین یا هركس دیگر كه به او رای داده‌اند بردارند و بالای وبلاگ خود در بهترین نقطه و برصدر همه لوگوهای دیگر بزنند. بد میگویم، غیرمنطقی یا غیرادبی میگویم؟ كسانی كامنت‌گذار و ناشناس به بنده فحش می‌فرستند (همانطور كه در پست قبلی هم توضیح داده‌ام، اگر كسی نام خودش را به همراه ایمیلش بفرستد و ناشناس نماند نظرات را منتشر میكنم وگرنه كه چنین نخواهم كرد تا همه بیاموزیم كه مسوولیت كارهای خود را برعهده بگیریم)، عمده عرض من این بود كه مسابقه دویچه‌وله را نقد كنید و از آن انتخابی كه قبول داریم مشكل دارد ایراد بگیریم، عجیب است كه كسانی فكر كرده‌اند كه كسی چون بنده دشمنی و خصومتی شخصی با وبلاگ "در قند غزل‌آلا" دارم یا میخواهم سنگ خودم را به سینه بزنم، (در حاشیه این هم در نوشته دوست عزیز معصومه جالب است كه قند غزل آلا اگر فحش ركیك بدهد میشود نگاه خلاقانه و ادبیات، جایزه هم حق مسلم او است و به عنوان "بهترین وبلاگ فارسی" باید او را مانند تاج برسر نهاد، اگر یك نقدی از یك بابایی بگوید ایشان خودش میگوید مشكلی عصبی بودن دارد (كه خوب نوعی بیماری روانی است، اسم بیماری روانی كه می‌آید ما ایرانیان گمان داریم كه طرف را باید در امین آباد به زنجیر بست! نه سرماخوردگی هم بیماری بدنی است، سرطان و ایدز هم همینطور) و چرت نویسی كرده است، اسم این نقد (كه قبول دارم تند هم بوده) میشود "شلنگ گرفتن" و بی‌ادبی كردن! این معیارها و استانداردهای دوگانه برای من جالب بوده‌اند)، نه كسی چون من دنبال نام و نان است كه سالهاست دارم در همین وبلاگ خود مینویسم و انواع و اقسام پیشنهادهای كاری را رد كرده ام (یكی هم همكاری با همین سایت مردمك كه دست كم این یكی را معصومه عزیز مستقیم خبر دارد و میتواند گواهی بدهد) نه دنبال این هستم كه نام و نان كسی را خراب كنم نه دنبال كینه جویی و بدخواهی برای دیگری نه دنبال دردسر درست كردن و خراب كردن دوستانی مانند آرش آبادپور یا فرناز سیفی. اگر دوست ما كسری صاحب وبلاگ "در قند غزل‌آلا"، از دید دوستان "بهترین وبلاگ فارسی" است، بنده چنین انتخابی را به دوستان تبریك میگویم و از اینكه چنین غیرتمندانه (منظورم اینجا معصومه نیست) به بنده فحش و فضیحت می نویسند و از این كار "ادبی" حمایت دلیرانه میكنند، خوب چه عرض كنم! امیدوارم از "خلاقیت" و "نگاه موشكافانه" دوستمان كسری هم همه این دوستان صاحبنظر از این به بعد بیش از پیش استفاده كنند و همه دوستان موفق باشند. عجیب است كه كار به جایی رسیده است كه بنده یكی از قدیمیترین وبلاگ‌نویسان حی و حاضر كه سالها در مورد بلاگداری در بلاگ‌سپهر در عین تواضع و فروتنی قلم زده، این روزها حق اظهارنظر در مورد موجودی به نام وبلاگ را هم ندارد. خوب مهم نیست. انتظار چه چیزی غیر از این میشود در جامعه فعلی (حداقل از دید بنده) داشت؟ تذكر مجدد: هرگونه كامنت درصورتی منتشر خواهد شد كه كامنت‌گذار محترم نام خود را بنویسد و یك ایمیل تماس به بنده جهت گفتگو و همفكری بدهد، از نظرات دوستان استفاده میكنم. اگر كسی شجاعت انجام كار دیگری جز فحاشی بزدلانه و غیرمسوولانه را ندارد برایش عمیقاً متاسف هستم. خبر بدهید، گفتگو میكنیم. فحاشی كنید، سكوت میكنم و برایتان تندرستی و شفا آرزومندم. Labels: رسانه, وبلاگ 4 Comments | | Permalink _______________________________________________   Wednesday, April 13, 2011 حكایت تكراری دویچه‌وله امسال گفتم مسابقه دویچه‌وله را زیر سبیلی در كنم و چنین كردم. رمق و حوصله‌ای دیگر نبود، نمیدانم شاید هم به خاطر این بود كه دوست ما آرش كمانگیر امسال خودش داور مسابقه شد. ما هم كه هرسال مفصل در این مورد حرف میزنیم، امسال را به هر دلیل سكوت كرده بودم تا اینكه دیروز دیدم با عرض معذرت فراوان و بی‌تعارف چه نتیجه تاسفباری از یكی از مهمترین نتایج این "مسابقه"، یعنی "بهترین وبلاگ فارسی زبان" درآمده! نتیجه را هم از طریق وبلاگ مدیار عزیز مجتبی سمیع نژاد كه در فیس بوك خود همخوان كرده بود، دیدم وگرنه كه اصلاً‌ هیچكدام از این اخبار را اساساً پیگیری هم نكرده بودم. همانطور كه عرض كردم نه تنها بنده بلكه خیلی های دیگر از دوستان حرفهایمان را قبلاً چه در قالب بحث نظری چه موارد عینی سالهای سال زده‌ایم، عجالتاً جهت اطلاع دوستانی كه شاید خبر نداشته باشند پیوندی به نوشته های پارسال خود میدهم (اینجا و اینجا) به هرحال ادعایی هم ندارم. اشتباه هم زیاد میكنم اما جانب نقد همدلانه و دلسوزانه را فرو نمیگذارم و همه باید به هم فیدبك بدهیم. منتقد هم نیازمند نقد است و من از نقد آنچه كه نقد كرده‌ام یا عملكرد خودم همیشه استقبال میكنم. حساب دوستی ها هم كاملاً جداست. باری برگردم به حرف خود. دوستانی هم آنجا امسال زحمت كشیدند كه كار را بهتر كنند البته امسال خرابتر كردند. دردسرتان ندهم، عنوان "بهترین وبلاگ فارسی" عنوانی بی‌معنی و دردسرساز است و اساساً نقدهای زیادی به اینكار زده شده. اما اینبار خیلی ماجرا جالبتر از این حرفها شد، امسال وبلاگی كم‌مایه این عنوان را گرفته كه نویسنده آن عامیانه‌نویسی یا نوشتن محاوره‌ای هم بلد نیست و حتی در قید و بند رفع اشكالات فاحش نوشتاری و املایی نوشته های بی‌مایه خودش كه شخصی‌نویسی كرده هم نیست (البته شخصی نویسی ایرادی ندارد و هنگامی كه وبلاگها تا حد نسبتاً‌ معقولی طبقه‌بندی شوند (هرچند اینكار به طور دقیق و كامل انجام شدنی نیست) آنوقت میشود جوایزی هم به برگزیدگان (و نه برترینهای) آنها داد) و نوشته هایش هیچ پیام و منظور و هدف مشخصی ندارند و پرهستند از فحاشی، حرفهای زشت و ركیك و كاملاً بی ادبانه. خوب اشكال ندارد وبلاگ است و گاه ممكن است كسی فحشی هم بنویسد. اما صاحب این وبلاگ خودش اعتراف می‌كند كه بیماری روانی Anhedonia دارد كه از اثرات آن نارضایتی و غرغركردن همیشگی و در نوع حاد آن فحاشی است، دقیقاً همین كاری كه این دوست وبلاگنویس دارد انجام میدهد و اكنون عنوان بهترین وبلاگنویس فارسی گرفته است! از همه دوستان خصوصاً آنها كه دست كم یكی دو سال سابقه وبلاگ‌نویسی دارند، خواهش میكنم به وبلاگ این دوستمان مراجعه كنند و با نشان دادن و نقد دو سه مطلب از ایشان به بنده نشان بدهند كه نوشته های درخور و شایسته خوانده شده این آقا كجا هستند و به چه دلیل این وبلاگ برترین وبلاگ فارسی یا یكی از برترین ها باید باشد؟ سعی میكنم اینجا قضاوتی بیشتر و پیشتر از آنچه كه معطوف به نتیجه شده، نكنم اما نمیدانم واقعاً برچه اساس این وبلاگ انتخاب میشود هیات داوران آنرا برمیگزیند و برمیكشد و بعد با سیستم اشتباه رای‌گیری كه امكان اخذ رای هر بیست و چهارساعت یكبار را به هركاربر فیس بوك و توییتر میدهد، فرصت سؤاستفاده و تقلب را برای هواداران این وبلاگ‌نویس فراهم‌ میكند - كه خودش هم احمدی‌نژادی جوگیر شده و با زبانی بد و فحاش، تبلیغ تقلب هم میكند - كه در روز آخر نهایتاً نتیجه به نفع این وبلاگ برمیگردد؟ این وبلاگ چطور انتخاب شده و چگونه و حتی با چه متر سنجشی میتواند یك وبلاگ برگزیده باشد چه برسد به اینكه عنوان مفسده برانگیز "بهترین وبلاگ فارسی‌" را هم از آن خود كند؟ به نظرم در همان ابعاد پراشتباه دویچه وله هم بی‌تعارف از این نظر خیلی پسرفت كرده‌ایم. سخن را به درازا نكشانم اینجا. همینقدر گفتنی است كه دوستان ناخواسته دارند سرسری‌نویسی، پوچ‌نویسی و بی‌منظور نویسی، سیاه مشق كردن و توییت كردن و در اینجا و در این مورد، وبلاگی چنین مبتذل، به قول ناصرخالدیان عزیز كه جایش واقعاً خالی است، جسارتاً "توالت‌نویسی" را بال و پر میدهند و تشویق میكنند. این بساط "بهترین وبلاگ فارسی" واقعاً هیچ خدمتی به كسی حتی به خود دویچه‌وله هم نمیكند، نه كسی از میان وبلاگ‌نویسانی كه كار وبلاگنویسی برایشان جدی است این فعالیتها را جدی میگیرد (اگر كسی قبول ندارد كل سپهر وبلاگی را گوگل كند و ببیند چند نفر در این مورد چه مثبت چه منفی نوشته‌اند، بدون اغراق غیر از كاندیداها (كه تعدادی از آن دوستان هم كه وبلاگهای خوبی دارند با اكراه حاضر به معرفی وبلاگ خود و اعلام برگزیده شدن و كاندیداتوری خود در مسابقه دویچه وله شده‌اند)، شاید ده یا دست بالا بیست وبلاگ هم در این كهكشان پهناور نشود پیدا كرد كه اساساً چیزی در این مورد نوشته باشند!)، نه این كاری مفید برای ارتقای وبلاگنویسی است، نه كاری منصفانه است و نه دردی از دردهای وبلاگها درمان میكند. البته تعدادی از وبلاگهایی كه امسال انتخاب شده بودند خوب بودند، اما اصل و اساس كار با این شیوه غلط اندر غلط، بر اساس آنچه كه بارها گفته شده اشتباه است و تذكر داده شده و نیازی به تكرار نیست (با این همه داوطلبانه در این مورد حاضر به گفتگو و مناظره مكتوب وبلاگی هستم) امسال رفتن به فیس بوك و توییتر و رای جمع كردن از كاربران عمومی و غیرپیگیر در كار وبلاگ‌نویسی و غیرعلاقمند و غیرفعال در اینكار و همچنین فراهم كردن امكان تقلب چندباره رای دادن، كار را بدتر از همیشه كرد. دست كم میشود در این شیوه غلط مضاعف هم قدری طوری عمل كرد كه نتایج منصفانه‌تر باشند. متاسف هستم كه امسال نیز چنین نشد و بلكه نتیجه كلی خیلی منفی از آب درآمد، هرچند كه شكی ندارم دوستان زحمت كشیده‌اند. متاسفانه غم‌انگیز است كه حاضر نیستیم حرفهای همدیگر را بشنویم و حكایت كار ما حكایت غریبی است. اینجاست كه باید گفت اگر كاری از دستمان برنمی آید و فقر فرهنگی كشور را برداشته ما دست كم به این ابتذال دامن نزنیم و ذائقه مردم را از اینی كه هست بیخودتر نكنیم با چنین جایزه دادنهایی. بقیه حرفها باشد برای سال بعد اگر عمری باقی بود! شاید روزی وبلاگنویسانی پیشكسوت‌تر و قدیمی‌تر (تنها بدلیل سابقه بیشتر در كار وبلاگنویسی) جمع شدند و طرحهای موجود را بررسی و عملیاتی كردند و از دوستان جدیدتر هم كمك گرفتند، در این زمینه هم سال پیش نوشته بودم نیازی به تكرار نیست و چنین طرحهایی عملی هستند (طرحها هم میتواند به همفكری، بررسی و شور بیشتر گذاشته شوند)، ده نفر آدم پایه كار میخواهد كه متاسفانه در این جامعه كم رمق و بی‌انگیزه فعلاً كاری نمیتوان كرد. اما به هرحال روی طرحهای عملی شدنی كه برگزیدگانی در بخشهای مختلف معرفی شوند، كار و فكر شده و تا حدی هم محك خورده. برای چندمین بار یادآوری میشود هیچ كس بهتر از خود وبلاگ‌نویسان نمیتوانند وبلاگهای خوب و برگزیده را در بخشهای مختلف (و نه عنوان مفسده برانگیز "بهترین وبلاگ‌نویس") به خوانندگان وبلاگها انتخاب و معرفی كنند. غرض اینكه كارهایی میشود كرد و تنها انتقاد بی‌پایه و اساس و بدون همراه داشتن راهكار جایگزین نمیكنیم. بلاگ‌سپهر فارسی واقعاً خودش كارها میتواند بكند و چند جشنواره به موازات هم میتوانند وبلاگهای خوب را كه تعدادشان كم نیستند، هرچند در مجموع كم كارتر شده‌اند، معرفی كنند. به هرحال همت جمعی میخواهد و نشدنی نیست. از همه این حرفها كه بگذریم، شادی و تندرستی همه دوستان را آرزومندم. Labels: رسانه, وبلاگ 0 Comments | | Permalink _______________________________________________   Wednesday, April 06, 2011 طبیعت ایران و طبیعت ایرانی واقعیتی كه نمیخواهیم قبول كنیم. این ایران ماست، میریزیم، بساط پهن میكنیم و میخواهیم در سه ساعت خودمان را خفه كنیم، روی زیراندازمان باصدای بلند قهقهه میزنیم كه یعنی ما حالمان خیلی خوش و وضعمان خیلی توپ است، به ریش خانواده‌های دوروبر میخندیم، علیه غایبین صفحه میگذاریم، آخر سر هم طبیعت را به لجن میكشیم، بلند میشویم زیراندازمان را می‌تكانیم و می‌رویم! اینجا كه دیگر ربطی به حكومت نداشت، داشت؟ آها گفتم حكومت. دقت كنیم در عرصه سیاسی نیز همینطور هستیم. می‌ریزیم و بساط پهن میكنیم و دقیقاً همان كارهای بالا را انجام میدهیم، آخر سر هم بلند میشویم و زیراندازمان را می‌تكانیم و می‌رویم! نه خانی آمد و نه خانی رفت. تا سال دیگر! طرفه اینكه در عرصه سیاسی حدس بزنید چه كسانی باید این زباله ها را جمع كنند، بروبند و تمیز كنند برای"روز طبیعت" سال بعد؟ آیا همیشه چنین كسانی هستند؟ پی‌نوشت: سطل زباله و حاشیه‌های آن معرف علاقمندی خاص ما ایرانیان به موجودی به نام قانون و همزادش نظم و انضباط هستند. نكته بی‌ربط: اگر كسی از دوستان خواننده قصد نظر دادن دارد لطف كند و نام خودش را به همراه ایمیل تماس مشخص كند كه از نظرش بنده و دیگر خوانندگان استفاده كنیم. Labels: جامعه, سیاست, محیط زیست 0 Comments | | Permalink _______________________________________________