بنگاه خبرپراكنی (و شبهه‌افكنی) بریتانیا (۲)
پیش‌نوشت: قبل از هرچیز مجدداً تكرار میكنم كه از تعدادی از تولیدات رسانه‌ای بیبیسی فارسی استفاده میكنم و خیلی از برنامه‌های آنان سودمند، حرفه‌ای و آموزنده هستند، اما این دلیل نمیشود كه موذی‌بازیهای بیبیسی فارسی را در حوزه منافع بریتانیا ندید و بهشان نگفت: آنی كه فكر می‌كنید ما هستیم، خودتان هستید!
پیش‌درآمد: ای كاش وقت اجازه میداد تا سوژه هایی را كه در این چند روز سریع پیدا كرده بودم یكی یكی با هم بررسی میكردیم، اما عجالتاً این آخری را سرسری و داغ داغ، خیلی مختصر داشته باشید و با هم بررسی و تكمیل كنیم و من هم از شما بیاموزم.
این خبر و این مقاله را یك نگاهی دوباره بیندازید. پیش فرض من بر این است كه - به قول زنده یاد علی حاتمی كه سالمرگ او هم نزدیك است - "آنچه گذشت" را شما میدانید و از وقایع روز خبر دارید! اینجا كه پای منافع حكومت فخیمه "پادشاهی متحده بریتانیای كبیر" به میان می آید، ببینید كه بیبیسی فارسی كه رسانه خوب و معقولی است، چه آتشی گرفته و چه آتشی دوچندان میسوزاند!
در خبر اول دوستان عزیز هیات تحریریه و سردبیران بیبیسی فارسی تیتر فرموده‌‌اند: "واکنش 'قاطعانه' بریتانیا به اقدام ایران در کاهش روابط" (!!)
"قاطعانه" را در داخل گیومه آورده‌اند كه یعنی ما مستقل هستیم و اینرا وزارت خارجه بریتانیا گفته است و ما نگفته‌ایم و كارمان درست است و مستقل هستیم! بگویم چه، كه محترمانه هم باشد؟ ارواح بابای زنده‌یاد چرچیل!
مشكل اساساً خود تیتر است! این سوال جدی مطرح است كه این "واكنش قاطعانه"، آقایان و خانمهای عزیز اهل رسانه "مستقل" بیبیسی، چیست و كدام است كه شما آنرا تیتر كرده‌اید؟ وقتی هنوز واكنشی انجام نگرفته از كجا میدانید قاطعانه خواهد بود یا نه؟ مگر شما رسانه نیستید؟ غیر از این است كه دوباره دو دوزه زده‌اید؟ آیا اگر شما برروال مسیر بیطرفانه رسانه ای میخواستید عمل كنید، آیا نبایستی تیتر میزدید: "وزارت خارجه بریتانیا: واكنش ما قاطعانه خواهد بود"؟
اینجا آن وسواس و دقت موشكافانه فخیمانه "بنگاه خبرپراكنی" كجا رفت؟
مشكل با حواشی و تكمضرابها و ریزه‌كاریهایی از این دست هستند كه مرتب هم تكرار میشوند و با این تكرارها هستند كه اثرگذاری‌های خاص دارند و اینجاها هیچگونه بی‌طرفی در كار نیست كه هیچ بلكه اتفاقاً شبهه افكنی و القای مطالب خاصی در ذهن مخاطب هدف قرار میگیرند.
در جای دیگری گفته میشود:"وزارت خارجه بریتانیا امروز بلافاصله به مصوبه مجلس ایران واکنش نشان داد."
استفاده از قید بلافاصله جالب است. وزارت خارجه هركشور در این موارد اساساً كلی كارمند دارد كه در این موارد، "بلافاصله" واكنش نشان دهند. كارشان همین است و شبانه روزی در این زمینه در هر وزارت خارجه‌ای، تعدادی دیپلمات كشیك وجود دارند كه لازم هم شد، سریع بیانیه بنویسند و بدهند شبانه بدست سخنگویشان، حتی وزیرشان یا رییس جمهورشان. خوب واكنش بلافاصله انجام شده و دست وزارت خارجه بریتانیا درد نكنه، دست تحریریه بیبیسی فارسی هم درد نكنه كه این واكنش سریع و بلافاصله وزارت خارجه (بخوانید اسپانسورها و رییس روسا) را شب سال نو دید و پوشش داد و روغن داغ مناسبی روی ماجرا (البته با تلاش زیاد برای ژست بی طرفانه گرفتن) ریخت. جالب این است كه ماجرا در سرویس جهانی بیبیسی اصلاً با این تیتر و این آب و تاب در متن پوشش داده نشده است و این جالب است. خود دقیق بخوانید و قضاوت كنید. بلكه در متن سرویس جهانی گفته است كه شورای نگهبان هم باید روی مصوبه مجلس نظر دهد!
دو كامنتی هم كه توسط خوانندگان سرویس جهانی در پایین صفحه آمده برگزیده شده اینجا. تقریباً بیشترین حمایتها از ایندو كامنت شده‌اند و البته سردبیری سایت هم آنها را برگزیده است:
It always disappoints me hearing countries falling out with each other. You meet ordinary citizens from these nations and you'll find that they have many of the same concerns and cares as we have here! Power and politics in the hands of a few is a combustible mix, not easily relinquished
UK needs to have its own foreign policy and stop itself being run as another US state.
خوب باز گلی به گوشه جمال سرویس جهانی و ممنون از تعدادی از دوستان صلح طلب بریتانیایی، اما بی بی سی فارسی برای چه خودش را كاسه داغتر از آش می‌كند؟
برویم سراغ مقاله كه موضوع جالبتر میشود:
جناب محمد امینی در یك واكنش سریع، درست به همان سرعت بیانیه وزارت خارجه بریتانیا، مقاله‌ای مرقوم كرده كه تا توانسته در آن كوشیده است، اینرا القا كند كه ایران دست به "انتحار دیپلماتیك"(!) زده است و لیاقتش همان است كه دوست كشورهایی مثل "كامرون" و "گینه بیسائو" باشد. در آخر آورده كه ایرانیان با اینكار به پای خودشان شلیك كرده‌اند. سرتاپای این مقاله محكوم كردن عمل ایران است. كجای این مقاله بی‌طرفی بیبیسی را نشان میدهد؟ در جایی با وقاحت تمام میگوید: "سمت و سوی حرکت ایران در برنامه هسته ای اش هم تقریبا جای مانور چندانی برای آندسته از محافل در بریتانیا باقی نگذاشته که با تکیه بر تجربه عراق، خواهان اجتناب از حرکت در مسیر برخورد نهایی هستند."
پیام آشكار است. محمد امینی به تصریح میگوید: ایران كاری كرده است كه جنگ برسرش نازل خواهد شد و جای مانور چندانی برای چانه زن های صلح طلب باقی نگذاشته است و كوبیدنش و با خاك یكسان كردن زیرساختهایش اجتناب ناپذیر است. شما اگر این مقاله و این پاراگراف را جور دیگری میخوانید، لطف كنید با شدیدترین لحنها هم اگر شده، اشكال ندارد، نشان دهید كه بنده اشتباه میكنم. ها؟
آیا شما با نگاه كردن به این انتخاب عكس احمدی نژاد - كه مرده شور ریختش را البته ببرند - به این نتیجه میرسید كه این عكس همینطوری از نظر استتیك و زیبایی شناسانه برای این مقاله انتخاب شده و هیچ پیامی تصویری را القا نمیكند و بیبیسی خیلی گل و ماه و بی‌طرف است؟
آیا اساساً از نویسنده مقاله نمیشود پرسید كه اگر روابط بین دو كشور به چنان سطح متشنجی برسد و مراودات بازرگانی هم به حداقل رسیده باشد، چرا باید از كاهش روابط دیپلماتیك و اخراج سفیر یكی از آندو كشور در رسانه "بی‌طرف"، قیل و قالی راه انداخت و آنرا یك "اشتباه فاحش دیپلماتیك" و یك "حركت نمایشی" نامید؟ چطور است كه بریتانیا میتواند خودش را نخود هر آش كند و اول همه بانك مركزی ایران را یكجانبه و جلوتر از آمریكا حتی تحریم كند و آن كار ماجراجویی و نمایش نیست بلكه بقول خبرنویس بیبیسی " همکاری های بریتانیا با جامعه جهانی و آمریکا که در راستای اعمال فشار بر سر برنامه هسته‌ای ایران و بخاطر عدم متابعت تهران از قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد" (!) خوانده میشود (بخوانید همكاریهای بریتانیا با "جامعه جهانی" و بلكه پیشقدم شدن آن كشور خوش سابقه جهت درست كردن كیس عراق دیگر)، اما واكنش دیپلماتیك ایران كه عرفی و مسبوق به سابقه در عرصه روابط بین الملل هم هست، توسط رسانه گل و بلبلی و "بیطرفانه" بیبیسی فارسی چنین با آتش توپخانه سنگین رسانه‌ای مورد نكوهش قرار میگیرد؟!
بله؟
دوستان، اگر مخالف هستید، همینطوری حسی یا احساسی برخورد نكنید، دلیل بیاورید با هم دانشجویی بحث میكنیم و از هم می‌آموزیم و همه ما اشتباه میكنیم، بنده از همه بیشتر.
Labels: رسانه, سیاست, موذی‌گری، بیبیسی فارسی
