تندروی ممنوع!
چند نکته کشکولی در مورد حضور در اجتماعات و فعالیتهای مجازی
شايد از نوشته قبلی من برداشت تندروی شده باشد و این توضیح را لازم میدانم. توجه داشته باشید که نوشتن غیراحساسی آنهم در زمان محدود، در این شرایط از هدایت یک هواپیمای جمبوجت که یک بالش آتش گرفته و باید فرود اضطراری کند، سختتر است!
در درجه اول بايد حواسمان باشد که، مبارزه ما مبارزه ایست مسالمت آمیز و بیخشونت و خودجوش. نهایت سعی باید این باشد که این حرکت به دام خشونت، تندروی، افراط و نیز سوءاستفاده گروههای سیاسی نیافتد. اشکال ندارد در این روند منطقی و طبیعی حرکت به تدریج به سمت شعارهای تندتر متمایل شود، اما اگر کم کم سروکله دوستان قدیمی اپوزیسیون با شناسنامه های قدیمی سیاسی مثل اتحاد جمهوریخواهان و فداییان اکثریتی و مشروطه خواهان و پهلوی طلب ها و غیر ذالک با نشانه ها و علائم مشخص راه بیافتد و حرکت به سمت چندصدایی شدن و تفرقه و جنگ و دعواهای سیاسیون و هواداران برود، روز مرگ و نابودی این جنبش است. اشکالی ندارد، هر گروه بیاید و فعالیت کند همانطور که تا کنون اینکار را انجام میدادهاند اما همه یک حرف بزنیم و یک شعار بدهیم، رهبران جنبش همان جوانان سبزپوش مبایل بدست ضدخشونت هستند. من نوعی هم دوست دارم الان خواسته های تند و رادیکال تری مطرح شود، اما باید اجازه داد در همین خواسته محدود مقاومت نامحدود انجام شود تا با رسیدن به یک هدف مشخص و کاملاً ملموس (لغو انتخابات و برگزاری مجدد آن در شرایط بی طرفی مجریان و با حضور ناظران بین المللی) به یک پیروزی مشخص در این جنبش بتوان رسید. پس دوستان خارج از کشور هماهنگ با داخل باشند، شعارها را تندتر از داخل کشور نکنند و اتحاد و انسجام خودشان را حفظ کنند.
دیگر اینکه حضور در جاهایی که نمایندگی جمهوری اسلامی هست، لازم است. مثلاً اگر کنسولگری جمهوری اسلامی در جایی نیست، حضور در مقابل کنسولگری روسیه نیز اقدام خوبی است. دفاتر رسمی هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران (ایران ایر) در شهرهایی که کنسولگری یا دفتر نمایندگی وجود ندارد، طبیعتاً بدون هرگونه بی احترامی به کارمندان عزیز ایران ایر، اقدام دیگری است. به نظرم بد نیست که هربار محل برگزاری اجتماع را عوض کنند، مثلاً اهالی ونکوور بعد از حضور در مقابل آرت گلری (میدان رابسون)، دیشب در Canada Place جمع شده بودند که اقدام خوبی است. حضور در مقابل پارلمانهای ایالتی، استانی و فدرال هم باید در دستور کار قرار گیرد.
مثلاً بچه های دانشگاه آلبرتا در ادمونتون و جمع ایرانیان این شهر، چندين بار در جاهای مختلف جمع شدهاند، جلوی پارلمان آلبرتا و داخل محوطه دانشگاه. اقدام خوب ديگر برگزاری سخنرانی در يکی از آمفی تئاترها (فردا دوشنبه ساعت شش) و تحليل مساله تقلب در انتخابات است. اين کاری هوشمندانه است. در خارج از کشور تحليل و نقد و توليد متريال برای جنبش حتماً لازم است. در عين حال حضور مردم نبايد به قدری طولانی و کشدار و يکنواخت شود که کمکم این حرکت میرا شود، يک روش پيشنهادی اين است که در بين حلقههايی از دوستان حضور در راهپيماييها و تجمعات خارج از کشور را شيفت بندی کنند، يعنی بين خودشان قرار بگذارند که تجمعات را يکی در ميان بروند که حرکت استمرار داشته باشد. این خودش نوعی تعهد اخلاقی هم می آورد که هرکس در شیفت خودش حاضر باشد. این اعتراضات ممکن است دست کم تا دو سه هفته ادامه پیدا کنند.
وقت خیلی مهم است، وقتمان را صرف دیدن چندباره تکه فیلمها نکنیم. به عنوان یک قاعده سرانگشتی توصیه میکنم که تکه فیلمها و کلیپ های تکراری را اصلاً نبینیم و کلاً بیشتر از ربع وقتمان را در اینترنت گردی به تماشا کردن فیلم و کلیپ نگذرانیم. منظورم از تکراری این است که فیلم مجدد شلیک تیر فلان بسیجی را از این زاویه و آن زاویه دوباره و چندباره دیدن، جز سوهان روح و خراشیدن روان آدمی الان بدرد کاری نمیخورد. کسل میشویم، وقت هم در دیدن این کلیپها از دست میرود و خسته و بیرمق و هیپنوتیزم شده چشم میچسبانیم به مانیتور تا ببینیم که چه خواهد شد و این کار سازنده و بهینه ای اصلاً نیست. حرف بهتر این است که هرکس ببیند در چه زمینه ای میتواند کمک کند. دوستان هنری، سینمایی، آشنا به موسیقی و کلیپ ساز که حتماً باید کار خودشان را بکنند. بچه هایی هم که در بطن ماجرا هستند و به جزییات امور واردند، کار خودشان را بکنند. تحلیلگرها و مقاله نویسها هم همینطور. آدمهای اهل فن، وارد به شبکه و نت و مخابرات و آی تی حتماً وارد گود بشوند و برای کمک به بهبود جریان گردش اطلاعات در این فضای سانسور و خفقان شدید کمک کنند. کسانی هم دنبال این باشند که برای اجتماعات مترسک و عروسک درست کنند. خندهدار است اما این کار را باید جدی گرفت. کاریکاتورهای مقامات را میتوان در ابعاد بزرگتری روی مقوا کشید، دوستان هنری کمک کنند.
از فوروارد کردن ایمیلهای فلهای بپرهیزیم و تعدادشان را در روز به مقدار مشخصی مثلاً دو یا سه ایمیل محدود کنیم. حجم زیادی از وقت و انرژی و احساس همه به پرداختن به ایمیلهایی تکراری میشود ضمن اینکه فرصت تمرکز و فکر کردن را هم میگیرند. تعدادی از ایمیلهای فورواردی اشتباه و گاه دروغ و ساخته و پرداخته خود مجموعه اطلاعات و بسیج است در دام اینها نیافتیم. از غلو کردن بپرهیزیم، مثلاً اگر شنیدیم که یک روزنامه روسی انتخابات را سالم ارزیابی کرده، نگوییم همه روزنامه های روسی انتخابات را سالم ارزیابی کرده اند. بشدت به سلامت خبررسانی حساس باشیم. چیزی که مطمئن نیستیم اصلاً نفرستیم. سایتهای میرحسین موسوی مرتب هدف حمله قرار میگیرند و گاه اطلاعات دروغ آنجا گذاشته میشوند. خیلی مراقب باشیم. آدرس و شماره تلفن خود را در هیچ سایتی وارد نکنیم که الان دیگر بحث تعداد آرا به کاندیداها منتفی است و تعدادی سایت جعلی درست شده است برای گرفتن اطلاعات و دستگیری مردم.
از روشنفکری و حرف مخالف جمع زدن و دگراندیشی و زدن ساز مخالف عمدی، بپرهیزیم. الان وقت روشنفکری و تحلیلهای کلی نیست. بلکه زمان، زمان روشنگری چریکی است. دنبال جروبحث با دیگران نباشیم که بشدت کشنده وقت است. نقد و بررسی را با تامل و در یک فضای آرام انجام دهیم. در اجتماعات جروبحث نکنیم و ساز مخالف نزنیم (البته منظورم دوست عزیز نیما نامداری نیست!). بعضی ها دنبال آمار دقیق اسناد و مدارک و مستندات هرموضوعی میگردند، آن آمار و اسناد و مدارک خیلی وقتها قابل دسترسی نیستند و گردش اطلاعات بشدت آسیب دیده است. ارتباطات با ایران دارد بیشتر مختل میشود و باید آماده روزهای سختتری هم بود. نیروی خودمان را بگذاریم برای شکستن هوشمندانه سانسور و فیلترینگ.
چکیده ای از مقالات و نوشته هایی که لینک میدهیم یا فوروارد میکنیم بیاوریم که موجب صرفه جویی وقت دیگران هم میشود. اگر کلیپی ارزش خبری و اطلاعاتی دارد، چکیده آن را به صورت متن بیاوریم. تحلیلها را حتماً خلاصه کنیم و وقت خودمان را به خواندن حکایات پرآب و تاب تاریخی و عاقبت سرنوشت دیکتاتورها و نوشتههای کشدار تلف نکنیم.
به کار و زندگی خودمان هم برسیم و قبض های آب و برق و تلفن و اینترنت و کردیت کارت و ... را هم بپردازیم! گاهی وقتها این روزها یادم میرود که باید غذا هم بخورم! اینطوری ادامه بدهیم، از پا در خواهیم آمد. از این به بعد آرام ولی مستمر و هوشمندانهتر پیش خواهیم رفت. الان فرصتی برای ماتمزدگی و گریهزاری صرف نیست. یاد شهدا را هم گرامی بداریم با کاری موثر که میکنیم. نیازمند روحیه هستیم و باید به هم روحیه بدهیم. هرچند از شهادت عزیزان ناراحت هستیم، اما نوحهخوانی را هم مانند تندروی محدود کنیم.
مرتبط:
- صدا و سیما را تحریم کنیم (*)
- چند روش مبارزه بیخشونت (*)
- چه باید کرد؟ (*)
بخش نظرات بدليل هجوم دشمنان آزادی بيان و یاران فاشیسم فعلاً مسدود است.
Labels: رسانه, سیاست, ما و انتخابات