خداحافظی
دیروز روز بلاگهای فارسی بود و امکان نوشتن نداشتم، این روز را به همه بلاگنویسان عزیز قدیمی و نسل جدید تبریک میگویم.
بلاگنویسی هنوز هم زنده است و خواهد ماند هرچند با تکاپو و سروصدای کمتر و نویسندگان و مخاطبان کم حرفتر. در این شک ندارم که کار اندیشیدن و پرسیدن و شک کردن و نقادی و آموختن هیچگاه کم رونق نخواهد شد با این شوق و اشتیاقی که در نسل قدیم و جدید فارسی زبان میبینم. حجم همفکریها و گفتگوها در شبکههای مختلف و فضاهای گوناگون نشانهای است از ادامه راه بلاگداری و بلاگ نویسی در دهه گذشته.
هر آغازی را پایانی است. با رضایت و شادی و با فروتنی، اما افتخار به این همه سال قلم زدن در حد خودم، در این بلاگ را میبندم و با نام قلمی خود خداحافظی میکنم، اما هستم اینور و آنور اندکی تلاشی در حد خود دارم و خواهم داشت. نیازی نیست به طبالی، مهم این است که در فرصتهای اندکی که دارم، از دوستان و همینطور اهالی اندیشه میآموزم و گفتگو میکنم و مینویسم. اینکه عمرو یا زید بگوید و بنویسد مهم نیست.
از اینکه خوانده بلاگ من بودید و با نقد و نوشتههای خود پشتیبان و مشوق من بودید، صمیمانه سپاسگزاری میکنم. حرفها را بهتر از من خود شما دارید میزنید و نیازی نیست که پارسا نامی حتما در پارسانوشت بنویسد.
خوش و تندرست باشید و روزهای خوبتان بسیار فراوان و بلکه افزونتر باد.
Labels: تبريک, توضیحات بلاگدار