هستیم و خواهیم ماند
دوستی پرسیده است کجا هستم این چند روز. شرمندهام. گرفتار چند کار همزمان هستم و مطمئن باشید که بنده کمترین هم در حد و اندازه خودم در حال تلاش هستم. مطمئن باشید که هرگز، هیچگاه و تحت هیچ شرایطی مبارزه مسالمت آمیز با رژیم کودتا و دولت غاصب فاشیستی را در کنار اطلاع رسانی و نوشتن کنار نخواهم گذاشت.
سالهاست مینویسم، از قبل از دوران اصلاحات با دوستان جمع می شدیم به گفتگو در باب حرکتهای اصلاحی و بیست سال است هرروز به یاد آزادی و عدالت و همه آرمانهای ملی و مدنی میاندیشم و نگران هستم. با این وجود همت و اراده قوی مردم را که میبینم از خود شرمنده میشوم.
با خود عهدی بستهام که تا زمانی که جان در بدن دارم، آرام و مستمر همچنان در این راه باشم و بنویسم. غم مخوريم که تازه آغاز راه است. آستينها را بالا بزنيم برای کارهایی ماندنی و طولانی مدت. ما میمانيم.
سلام بر آزادی، عدالت و انسانیت!
Labels: پیام, سیاست