ايرانى بودن
اصل ايرانى بودن خودم سر جايش هست اما سعى مى‌کنم کمتر ايرانى‌بازى در بياورم. يبس بودن يک نعمت الهى است که خدا کمتر به ما ايرانى ها داده است. گلاب به روى مبارک همه دوستان.
بياييد روى ذهنياتى به نام ايرانى بودن تعصب نداشته باشيم. چيزهاى خوب در همه فرهنگ‌ها هست. از هر بوستانى مى‌شود گلى چيد. يک کشاورز رد نک قرآن نديده يا هگل نخوانده و قند پارسى سعدى و حافظ و مولوى در دهان نگذاشته، گاهى چنان روشنفکرى مى ورزد که آدم چار شاخ مى‌ماند و آن هم وقتى است که پروتکلهاى ارتباط با ديگران را به نحو احسن رعايت مى‌کند، زود مى فهمد که با آدم عصبانى چطور بايد حرف زد. مى‌داند که از کسى رقم حقوقش را نبايد پرسيد حتى اگر برادرش باشد.
آدمى حيوانى است که اگر کمترين آزار را به ديگرى برساند مى تواند يک سپهر آرام و حداقلى از صلح و دوستى با کمترين و رقيق‌ترين بذل محبت ها و کمترين توقعات از اين و آن داشتن براى جامعه خود درست کند.
غذاى بيمارستان بى‌مزه است اما سالم. از آن طعام بيشتر لذت مى‌برم.
نکته: ايده اين مطلب را از نيک آهنگ گرفته‌ام.
