لينکهاى گاهوبيگاه و حرفهاى گاهوبيگاه
نه! ظاهراً بخش «خواندنىهاى روز» ما گرمى نمىگيرد. دلايل مختلفى دارد که واردش نمىشوم. فقط خواستم در راستاى تحقق اهداف سال پاسخگويى (راستى امسال سال چه بود؟ سال مديريت نخبگان؟ سال عزت و سرافرازى اتمى؟ سال نورسالارى دينى؟) عرض کنم که لينکهايى گاهوبيگاه در بخش موسوم به «لينکدونى» خواهم گذاشت و بالطبع اين لينکها علاوه بر اينکه شخصى و سليقهاى هستند، خيلى تابع فرصت هايى است که خود آدم دارد. گاهى فرصت زيادى براى وبگردى ندارم. گاهى لينکى که پيدا مىکنم و مى خواهم بگذارم، ديگر اصطلاحاً داغ نيست و بيات شده است. چه دو سه روز بعد از انتشار مطلب نمىشود به آن لينک داد. علاوه بر آن اينهمه دوستان عزيز زحمتکش در بلاگنيوز، صبحانه و هفتان يا جاهاى ديگر هستند و مشغول به کار و واقعاً از اين دوستان بايد ممنون بود. ضمن اينکه باياس بودن آدم در اين لينک دادن ها خيلى تاثير مى گذارد. نه فقط باياس بودن عقيدتى (مثلاً يک اصلاحطلب به مطلب يک برانداز لينک نمى دهد و برعکس)، بلکه باياس بودن مراوداتى، مثلاً من به حسب عادت يا دوستى و مهرورزى(!) بعضى وبلاگها را روزى دوسه بار سر مىزنم و هر چه بنويسند کامل مىخوانم و اکثر نوشته هاى آنها را تحسين مى کنم. دغدغه من اين بوده است که بايد هميشه به آنها لينک داد؟ اين سوالى است که خودم خيلى براى جواب دادن با آن کلنجار رفتم. ديدم نه!
به هر حال مصائب لينک دادن به اينجا ختم نمى شود و آدم بايد يک استراتژى درازمدت و يک ديپلماسى پويا هم داشته باشد. بالاخره اصطلاحاً مراودات و روابط بينالملل هم هست. بايد به دوستى که چند تا لينک به مطالب آدم مى دهد، لينک داد. اين ادب و عرف ديپلماتيک است. اين توضيح را هم بدهم که از نظر فنى با آوردن لينکدونى به صفحه اصلى موافق نيستم و خصوصاً که اين بخش از اين به بعد بيشتر به حاشيه خواهد رفت.
به هر حال به قول فرنگى ها اجازه بدهيد بنده اين دهان گنده خودم را ببندم و ببينيم که در آينده چه مىشود. فقط همين را داشته باشيد که بخش «خواندنىهاى روز» به بخش «لينکهاى گاهوبيگاه» تغيير نام مىدهد و ضرورتاً هرروز بهروز نمىشود.
عقيده دارم که اختيار هيچ چيزى را در اين کائنات به دست ما ندادهاند جز همين وبلاگى را که ملاحظه مىفرماييد. درست است که کل کار اصلاً جدى نيست. ولى بالاخره همين کار تفريحى را آدم بايد درست انجام بدهد. نه؟
ما هم در حد مقدورات و توانايى و دانش خود سعى و تلاش مىکنيم و با خودمان در حد وقتى که مىگذاريم در حال کشتى گرفتن هستيم. تا چه زايد گذر زمان و ببينيم که عاقبت اين کار تفريحى ولى جدى به کجا مى کشد. انتظارات البته همچنان حداقلى است! ضمن اينکه به قول بدل آقاى دکتر احمدى نژاد: « آدم بايد منطق داشته باشد، ببم جان!»
شاد باشيد و هيچ فرصتى را براى شاد بودن از دست ندهيد.