پنج روز ديگر
روز تولد وبلاگهاى فارسى نزديک است. در اصل اين موضوع که در اين روز اولين وبلاگ فارسى متولد شده است هيچ شکى نيست و هيچ شبههاى وجود ندارد. بارها نوشتهايم و نوشتهاند که در اين روز به اين مناسبت، به وبلاگ شهر خواهيم پرداخت، يک بازنگرى در کار خود خواهيم کرد و نقدى به خود مى زنيم و يادى از دوستان مىکنيم. اما متاسفانه بعضى از آقايان برداشتهاى ديگرى داشتند، ايشان گمان کردند که قرار است صفبندى جديدى عليه کسانى ديگر يا عليه دکان پر رونق دوستان ديگر بهپا شود. حال اينکه چنين نبود و خواهيد ديد که اين روز هم خواهد آمد و خواهد گذشت و جز اينکه عدهاى همدل و مهربان يادى از هم خواهند کرد، اتفاق خاصى رخ نخواهد داد.
به هر حال اين روز هم خواهد گذشت و روسياهى به ذغال خواهد ماند. بعضى ازدوستانى که اين چند روز سکوت کردهاند، مسافرتهاى مجازى رفتهاند يا ادعا مىکنند که کار جمعى در وبلاگشهر را سه طلاقه کردهاند، اين دوستان مقدارى کم لطفى فرمودهاند و اساساً نيازى هم به اين موضعگيرىهاى پنهان يا سکوت بعضى ديگر از دوستان نبود. بهتر اين بود که دوستان رودربايستى را کنار مى گذاشتند و به اصل پيشنهاد اعتراض مىداشتند، چنان که بعضىها اين کار را کردند و از اين صراحتشان در اين مورد سپاسگزاريم. گذشت زمان نشان مىدهد که ادعاها چقدر صادقانه بود. همچنان که يکى از دوستان عزيز و محترم از عزم جدى امتناع در کار جمعى بى سر و صدا بعد از سه روز برگشتند. بگذريم. من شخصاً به صداقت آدمهايى که در وبلاگستان تنها و تنها انديشيدن و نوشتن را دوست دارند و براى دل خود مىنويسند و دنبال کسب درآمد و شغل و اشتهار کاذب و مجازى نيستند، ايمان دارم و مطمئن هستم که آن دوستان بىريا که وابستگى به جايى ندارند و دنبال حاشيههاى پرسود هم نيستند، خود قضاوت خواهند کرد. وبلاگستان مال آنها است. بنده و ديگرى هم نماينده آنها نيستيم.
براى همه دوستان شادى، سلامت و مدارا آرزومندم.
پىنوشت: الان ديدم که ف.م.سخن عزيز مطلبى به مهر نوشتهاند. همينطور دوستان عزيز ديگر در کامنت ها و ايميلها به بنده محبت فراوان ابراز فرمودهاند. عليرغم اينکه مطلبى که مىخواهم عرض کنم به ناز و نياز و خودشيرينى و به تعبير روز «خود پپسىبازکردن» ممکن است پهلو بزند، اما باز ناچار به يادآورى اين نکته هستم که بنده هيچ نقشى در معرفى اين روز نداشتم و تنها پيشنهادى به ذهن بنده رسيد که ممکن بود به ذهن خيلى ديگر از دوستان خطور کرده بوده باشد. در مورد مناسبت هايى هم که ممکن است برگزار شود، دوستان خودشان خيلى بهتر و پخته تر از بنده مشغول هستند و نيازى به دخالت و بانى خير بودن آدمى مثل بنده هم نيست و از اين رو همانطور که پيشبينى مىشد کارى ساده و بى پيرايه به همت تک تک خود دوستان در حال انجام است. به هر رو از دوستان عزيز خواهشمندم که نامى از بنده بيش از اين در وبلاگشهر مطرح نکنيد و بيش از اين من را شرمنده نکنيد. همه با هم، مثل هم و در کنار هم هستيم و فکرش هم از همه کسانى بوده که در اين کار مشارکت مىکنند. حضور گرم همه عزيزان نيز موجب مباهات است. با درود و مهر.