زمين، انسان و تکنولوژى
ديگر نيازى به بررسيهاى طولانى و کشدار دانشمندان زيست محيطى در سطح جهانى نيست که متوجه شويم، وضع زمين و سپهرش رو به وخامت گذاشته است. روند نابودى جنگلها، آلودگى شديد خاک و آبها، توليد وسيع گازهاى گلخانه‌اى و روند رو به افزايش و ديوانه وار مصرف سوخت در سطح جهان نشان مى دهد که گرم شدن زمين به اندازه يک درجه سانتيگراد از ابتداى قرن ديگر موضوع اصلى نيست. بلکه تغيير و تحولات شديد جوى ناشى از دخالت بى‌حد و حصر انسان در محيط زيست کم‌کم به صدر فهرست معضلات عمده جهانى خواهد آمد.
طوفانها و گردبادها، بارش‌هاى شديد و نابه‌هنگام برف، باران و تگرگ، تغييرات شديد جوى، تغييرات نامعقول دماى مناطق مختلف در فصول متفاوت سال، همه و همه نشانه‌هايى هستند که وضعيت وخيم را کم‌کم آشکار مى کنند. روند تخريب مدتها است که آغاز شده و زمين و سپهرش ديگر نمى‌توانند به راحتى اين نرخ تخريب را تحمل کنند. هنوز بعضى‌ها قدرتمدارانه منتظر هستند که دست تواناى تکنولوژى از آستين غيب بدر آيد و طبق معمول خودبه‌خود مسائل به دست خود تکنولوژى حل شوند. حال اينکه چنين نيست. دست کم اينکه تضمينى در اين مورد نيست. سوال مهم اين است که آيا بايد تا حد امکان تکنولوژى را فربه و مسلح کنيم تا مشکل را برايمان حل کند يا بايد در روند موجود بازنگرى کنيم؟ آيا اصلاً انسان قدرتمند و تکنولوژى مى‌توانند مهار شوند؟ آيا نگران خود و آيندگان نبايد باشيم؟
