کردستان مظلوم و محروم
اين روزها کردستان در آشوب و قيام است. کردستانى که هميشه محروم بوده و محروم نگاه داشته شده است. گهگاه کردهاى غير ايرانى را اينجا مىبينم که همين که نام ايران را مى آورم گل از گلشان مىشکفد. چندى پيش در فستيوالى بين جمعى کرد بوديم. عده اى در حال نشان دادن رقص فولکلوريک کردى به کاناداييها و عدهاى از حضار کرد در حال گريه براى کردستان مظلوم بودند. شادى و رقص و گريه و اشک غربت و مظلوميت. صحنه عجيب و متاثر کنندهاى بود.
اين روزها مگر مىشود کردستان را فراموش کرد؟ مگر حقوق حقه قوميت ها را مى شود ناديده گرفت؟ مگر وجدانهاى بيدار مىتوانند چشمشان را بر جنايات و ظلم ها و تبعيض حکومتگران در کردستان خصوصاً جنايات اخير ببندند؟ چه کار بکنيم از اين همه ظلم؟