اگر ايران بودم مى‌رفتم
من خيلى روى اين مساله فکر کردم که اگر خودم ايران بودم آيا امروز به بيمارستان ميلاد مى رفتم يا نه؟ به اين نتيجه رسيدم که در اين ملاقات حاضر مى شدم و يک شاخه گل براى گنجى مى‌بردم و از او مى خواستم که اعتصابش را به طور کامل بشکند. حتماً امروز مى رفتم و دلم هم چون همه شما الان آنجا است.
آيا از مردم کسانى هستند که اين ريسک پايين را قبول کنند و بروند؟ آيا دوستانى که براى ماجراى خانم نوشى و فرزندان ايشان به حق دل سوزاندند آيا حاضرند نه براى گنجى بلکه براى همسر و فرزندان گنجى که به ناحق مورد هجوم قرار گرفتند، حتى اگر شده يک خط و يک جمله در وبلاگ‌هايشان بنويسند؟ آيا انساندوستى هم به همراه گنجى در قرنطينه است؟ نميدانم. چيزى نگويم بهتر است.
