نهضت نانو تکنولوژى هستهاى نرم افزارى دينى!
اگر به اسلام و نظام و امام و رهبرى و ارزشها و آرمانها و خون شهيدان و وحدت و همدلى بين مسوولان و امنيت ملى و تماميت ارضى خدشه اى وارد نميشود، جسارتاً يک سوال دارم:
مملکتى که يک مورد برف در آن مى آيد و کل امور آن مختل مى شود و مردم بيچاره دارند از گرسنگى مى ميرند، راکتور آب سنگين مى خواهد چکار کند؟ نانو تکنولوژى به چه دردش مى خورد؟ اين بزرگ بادهاى روده پر فشار و پر سروصدا چه فايده اى دارند؟ (با عرض پوزش، مودبانه تر از اين ديگر ممکن نبود!)
در کانادا برف سنگين مى آيد و هوا هم به منفى پنجاه مى رود و هيچ جاده اصلى بسته نميشود. شب تا صبح تمام گريدرها و ماشين آلات شهردارى ها مشغول کار هستند و تمام خيابانها را برف روبى مى کنند، شن پاشى و نمک پاشى مى کنند. در شرايط خيلى خيلى بد، ممکن است که چند ساعتى گردنه هاى کوه هاى راکى بسته شود، اما چند ساعت نه چند روز! نمى خواهم بگويم که کانادا بهشت برين است ولى توجه کنيد که شرايط آب و هوايى کانادا بسيار وحشى تر از شرايط آب و هوايى ايران است. اينجا در شهر هاى مختلف معمولا هر روز سال رکورد بارش برف هست. سرعت باد گاه به صد کيلومتر بر ساعت مى رسد. در تابستان به دليل نزديکى به قطب شمال و طولانى بودن زمان تابش و نيز شکاف لايه اوزون آفتاب آدم را کباب مى کند، وقتى در ونکوور باران مى بارد ممکن است سى روز بلا انقطاع ببارد، مثلا همين ماه پيش در مدت يک هفته نيم متر باران در ويکتوريا باريد. با اين حال زندگى با سرعت و شتاب در اين سرزمين بسيار وسيع و بسيار خلوت ادامه دارد. تحت هر شرايطى کسى از گرسنگى نمى ميرد اينجا. محال است.