خواننده عزيزم، خدا نگهدار تو!
نميدانم چند نفر از دوستان اينجا را مى خوانند. در هر حال از نظر اخلاقى بر من است که اين چند خط را بنويسم.
متاسفانه يک چند وقتى به صورت مداوم در خدمت دوستان نيستم، نگران نباشيد البته! خوشبختانه نه اداره اماکن بنده را احضار کرده نه سربازان گمنام نهادهاى گمنامتر حسابم را رسيده اند نه مى خواهم سيگنال هاى رعب و وحشت در وبلاگستان بفرستم - کارى که متاسفانه عده معدودى انجام ميدهند- و نه دچار ياس و سرخوردگى شده ام. کارهاى ضرورى عقب افتاده و گرفتارى هاى شديد زندگى امانم را بريده، بنابراين تا چند ماه آينده با حدود هفته اى يک پيام در اينجا و در فانوس حضور کمرنگى خواهم داشت و شايد هم به قول ورزشکاران يواش يواش جا را براى جوانترها بايد باز کنيم! به گفته بهنود « پايدار بمانيد » البته فکر نکنيد که به اين بهانه بخش کامنتم را مى بندم و دوباره شروع ميکنم! چون اساسا کامنتى نيست که من بخواهم ببندم يا سانسور کنم.
ارادتمند همه دوستان.